..en naast de feiten...
Vanmorgen heb ik 't stukje gepost over de status van onze 1ste ICSI-poging.
Wat ik heb weggelaten, en wat wel belangrijk is want dit wordt op bijna alle site's over ivf/icsi weggelaten; de enorme emotie waarmee het gepaard gaat. Dus eerlijk is eerlijk;
We zijn er echt enorm zielig van. En dat komt helemaal naar voren als we met mensen spreken die dicht bij ons staan, dan kun je gerust de kwalificatie "emotioneel wrakje" op mij loslaten. Bare with us... 't komt allemaal wel weer goed...maar nu even niet ja ;-)
posted by Pobb at 6:14 p.m.
4 Comments:
We weten hoe klote jullie je nu voelen. Natuurlijk is het een troost dat iedereen met je mee leeft en het jullie zo van harte gunnen maar jullie moeten deze teleurstelling toch zelf verwerken :o( en dan kan ik me voorstellen dat je je nu ontzettend kut voelt en een emotioneel wrak(je?) bent. Niet alleen lichamelijk doet het veel met je, maar de emotie, de stress van alle voorafgaande weken maar vooral de teleurstelling staan nu echt op de top van een heeeele hoge berg.
Onwijs veel sterkte en hou je taai, ook voor Marco (hoe vergaat het hem? ik weet nog dat Allard bij ons na de 1e poging nog een erger wrak (ik wist niet dat dat kon want ik was zelf al een wrak) was dan ik.
Liefs N&A
vrijdag, juni 02, 2006 11:46:00 p.m.
Ik weet hoe het voelt als de IUI mislukt is en dat vind ik elke keer weer hard aankomen, zo'n ICSI geeft zoveel meer hormonen, zoveel meer er dagelijks mee bezig zijn vanwege de vele vele injecties, zoveel meer pijn en ook zoveel meer hoge verwachtingen..dus ook zoveel meer verdriet en teleurstelling als blijkt dat het niet gelukt is.
Natuurlijk stap je hier niet 1,2,3 overheen en je weet dat je altijd even tegen onze schenen aan mag trappen, je nageltjes even uit mag slaan of gewoon even je verdriet eruit kan gooien bij ons.
Dikke kus!
zondag, juni 04, 2006 12:33:00 a.m.
Wat zonde! Ik wens jullie allebei heel veel sterkte om de gevoelens uit deze "achtbaan van emoties" een plaatsje te geven. En ook: dank, dat je ons via deze blog zo hebt laten meeleven.
Kus en tot gauw!
zondag, juni 04, 2006 5:53:00 p.m.
Hoi Lieverds,
Nathalie heeft zo'n gelijk. Wij zijn de toeschouwers die aan de zijlijn mogen staan. We leven mee, hopen en duimen voor jullie, maar alle emoties moeten jullie zelf opvangen en verwerken. We kunnen alleen maar proberen er voor jullie te zijn.
soms komt onze steun wat onbeholpen over, maar dat komt door de machteloosheid omdat je zo weinig kunt doen om jullie te helpen.
liefs Siva
dinsdag, juni 06, 2006 8:55:00 a.m.
Een reactie posten
<< Home