En ... wat gaat komen!

Eerst gaan we fijn op avontuur naar shuna, schotland, van zaterdag 5 tot zondag 20 augustus. > klik op link voor zachte plaatjes ;-)

Besloten is dat we eind augustus voor ICSI II gaan. Zoals 't er nu uitziet is de timing weer op z'n 'sees': volgens de boeken start 24 augustus mijn nieuwe cyclus. ;-) hahaha en begint;

ICSI II, Back with a Vengeance....

Ditmaal volgen we namelijk een ander protocol; De Korte versie. Dit houdt in dat je vanaf de 2de dag van je cyclus met decapeptyl begint en de dag erna al puregon erbij gaat zetten. Dus het hele -uitzet-verhaal- slaan we over. En daar zijn we niet erg treurig om!

Het grote voordeel van dit korte protocol is dat je met de stimulering meelift op de 1ste fsh-hormoon-wave die de decapetyl en je lijf met zich meebrengen. En dit zou tot gevolg kunnen hebben dat m'n lichaam eerder en gelijkmatiger eitjes laat groeien.

Het voordeel van dit protocol is ook weer gelijk het risico en dus het nadeel; je kan te hard gaan wat betreft stimulatie. Maar daar gaan we natuurlijk niet van uit en we zien nu vooral die voordelen van het skippen van 3 weken decapeptyl... dat zijn 21 botte spuitjes minder!
3 hoeraatjes! Nu al! hehehe

Resume; over wat was...

Vanmorgen hadden we bij het MCA een evaluatie gesprek. De gegevens van het laboratorium van het VU zaten nu bij ons dossier en het ivf-team van alkmaar heeft overleg gehad over de resultaten en de beste manier van aanpak voor de volgende behandeling.

Over het falen van de 1ste poging; we kunnen concluderen dat het stimuleren moeizaam ging; te snel 3 grote eitjes en daarna misschien te lang doorgegaan om de kleintjes er nog bij te laten groeien... wat de kwaliteit zou kunnen beinvloeden. Misschien hadden we de punctie eerder moeten doen, misschien hadden we halverwege de dosis moeten aanpassen, misschien maakte ik gewoon deze maand slechte eitjes... Of ..of...of. Het blijft giswerk. Of zoals dr. de Koning zei; we weten globaal hoe 't werkt en passen een truukje toe... maar wat, waar, wanneer en waarom... kun je bijna niet vertellen.

Al met al een heel prettig gesprek, je merkt wel toch de behoefte te hebben nog eens alles op een rij te zien. Een klankbord te hebben...

De definitieve uitslag.

Ondanks dat ik ongesteld ben geworden moet ik toch zondagochtend naar het ziekenhuis om bloed te prikken. Dit is best een emotionele gebeurtenis; de laatste keer toen we door de deuren van het ziekenhuis gingen waren we erg hoopvol, en hoe anders is het nu. Thuisgekomen komt alles er nogmaals uit; dikke, dikke tranen.

En omdat de pinkstermaandag er tussen zit, vanmorgen [dinsdag] weer bloedprikken. Voor beide uitslagen kan ik om 14.00 uur bellen. We horen de officiele bevestiging dat de uitslag negatief is.

Vrijdag 23 juni hebben we een evaluatie-gesprek.
Dan zijn de gegevens van het VU-lab binnen en kunnen we een plan trekken voor de volgende poging. En we hebben er, vreemd genoeg, nu al zin in.

note. Vanmorgen tijdens het bloedprikken, kwam ik het meisje tegen, waarmee ik tegelijkertijd de punctie had. Zij deed haar 3de poging en is wel zwanger! Dat geeft hoop; ons ziekenhuis kan het wel ;-). Vindt het erg goed nieuws!

..en naast de feiten...

Vanmorgen heb ik 't stukje gepost over de status van onze 1ste ICSI-poging.

Wat ik heb weggelaten, en wat wel belangrijk is want dit wordt op bijna alle site's over ivf/icsi weggelaten; de enorme emotie waarmee het gepaard gaat. Dus eerlijk is eerlijk;

We zijn er echt enorm zielig van. En dat komt helemaal naar voren als we met mensen spreken die dicht bij ons staan, dan kun je gerust de kwalificatie "emotioneel wrakje" op mij loslaten. Bare with us... 't komt allemaal wel weer goed...maar nu even niet ja ;-)

Poging 1 is mislukt.

Helaas. Gisteravond weer keurig op tijd ongesteld geworden, en kunnen we dus nu al met zekerheid zeggen dat wij niet bij die 25% gelukkigen zitten.

Al met al zijn we bijna 7 weken bezig geweest met hormonen, ziekenhuizen en spannende momenten. Daarom hebben we besloten pas na de zomer voor de 2de poging te gaan. Ff weer mijn lijf terug, ff weer ontspannen.En dan fris en fruitig de 2de poging in. Met dat basisje geluk tegen hormonale beren ;-)

We zijn erg postief over de reacties die we hebben gekregen, hier en live. En waar we zeker geen spijt van hebben is alles [ook de vieze plaatjes ;-)] te hebben gedeeld met jullie. Dank! Je kunt hier dan ook zeker onze verdere avonturen betreffende -Project Twin- volgen.